Decembro 2017

Este xoves día 28 sale en diferentes medios de comunicación a noticia sobre os recursos e reclamacións que os pais de Julia, Andrés e Ines, levan facendo estes anos. Aqueles que temos a oportunidade de coñecelos e acompañalos sentimos moitas cousas.

A Julia, coñecémola dende que tiña 21 meses. Os avances do desenrolo madurativo da nena, tal como describen seus pais foron lentos, costosos, cada logro vivido con gran ilusión e certa amargura pois  á nena costáballe manter aquelas destrezas que iba incorporando. Esta realidade foi e sigue sendo así, Julia avanza pero o ritmo e lento, a súa maduración dista moito da idade cronolóxica que ten e precisando moito traballo para acadar os seus logros.

Con Andrés e Ines, dende que os coñecemos fumos testigos de como se foron cuestionando, organizando e replanteandoa a súa vida. Precisaron establecer prioridades xa que Julia necesita moito tempo e apoio. Foi unha dura travesía de probas e espera de resultados ata que se lle diu un nome a súa problemática. Foron e son duras travesías diarias de terapias e tratamientos con especialistas. E resulta indignante que… primeiro por non ter un diagnóstico, agora porque a alteración cromosómica que ten a nena non está nun listado, non podan optar a unha prestación que está ahí para familias con fillos enfermos. Isto non entra na lóxica, nin e xusto. 

Animo a todas as familias que loitades porque as leis, e a sociedade comprenda e se poña na pel dos nenos/as con dificultades e no das súas familias.

Para máis máis información pinchar nos enlaces:

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10156001452255758&id=350393845757

http://m.europapress.es/galicia/noticia-piden-reconozca-retribucion-reduccion-jornada-cuidar-hija-enfermedad-rara-20171228135739.html

https://www.google.es/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=1&cad=rja&uact=8&ved=0ahUKEwiI6Izv2a3YAhVHuBQKHfh8D8oQFggoMAA&url=https%3A%2F%2Fwww.lavozdegalicia.es%2Fvideo%2Fsantiago%2F2017%2F12%2F28%2Finjusto-olvido-julia%2F0031_2017125694698868001.htm&usg=AOvVaw3f7id0IbiN6TNhF_HCtaAr

https://www.google.es/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=2&cad=rja&uact=8&ved=0ahUKEwjA09O2-7PYAhXDaRQKHfwLCUYQFggtMAE&url=http%3A%2F%2Fwww.laregion.es%2Farticulo%2Fgalicia%2Fandres-dominguez-iremos-supremo-somos-padres-desesperados%2F20171230103016758203.html&usg=AOvVaw0nbdtflxjEuVBv9u0kwFWc

MONOGRÁFICO ADICADO Á FORMACIÓN PERSOAL: elemento esencial na preparación das/os psicomotricistas.

Cando traballamos no campo da psicomotricidade xeralmente xa temos unha gran motivación interna que nos impulsa a facer formación persoal, a buscar espazos grupais onde poder compartir cos outros momentos de xogo e relación que nos contacten coa nosa propia historia. Por qué?? É dificil de explicar que impulso nos leva a invertir horas de descando, vacacións e fins de semán en cursos (ás veces pasando horas e horas en longas viaxes). Os motivos van máis alá das razóns teóricas. Os aportes sentímolos, saboreámolos e vivímolos  con intensidade cando voltamos ó día a día, cando nos reencontrarnos cos nenos/as no traballo, ó percebir as sensacións que dende unha clave moi corporal, axúdannos a dar respostas ás demandas que xurden na sala.

Mirarse cada un de nos é imprescindible para mirar ó outro, e no intercambio da sala de psicomotricidade é un requesito esencial.

A formación persoal nútrenos, aportanos ferramentas e claves que serán os medios esenciais que as psicomotricistas empregamos no traballo diario. Ferramentas que  están integradas na persona e que nos aportan a tecnicidade e actitudes para poder axudar.

Quen desexe adentrarse no tema convidámolo a ler os interesantes artigos escritos nesta revista de spicomotricidade. 

https://1drv.ms/b/s!AoBvCpOClQd1kAt1pwiEuvLppTLm

Agora en Xaneiro comenzan novos cursos de FORMACIÓN DE PSICOMOTRICIDADE. Para maior información consultar calendarios e ofertas nas ESCOLAS DE PSICOMOTRICIDADE:

CEFFOP: Centro de Formación de Práctica Psicomotriz Bernard Aucouturier. Madrid.
http://cefopp.com/

ESCUELA DE PSICOMOTRICIDAD DE BERGARA. BILBAO:
http://www2.uned.es/ca-bergara/PSICOMO/Escuela.htm

Estas reflexións aparecen na contraportada deste libro de André Estern: JUGAR.

André adréntase en tematicas da infancia tales como: 
Cómo diferenciar o xogo da aprendizaxe?
Xogar, un medio que nos permitirá comprender os procesos.
A gran forza da necesidade de xogar que supera a outras necesidades.
O entusiasmo (dende a psicomotricidade ó placer) – condición decisiva na aprendizaxe…..

Atoparemos discursos que tamén compartimos  dende o campo da Psicomotricidade Vivenciada Relacional e outros…  pódennos facer reflexionar….  LECTURA INTERESANTE.